اقامتگاه های بومگردی

اقامتگاه های بومگردی بخشی از صنعت مهمان نوازی است که چند سالی است در ایران رونق بسیار یافته است. این اقامتگاه ها ساده تر و خودمانی تر از هتل ها هستند و گردشگران می توانند سبک زندگی مردم منطقه را در این اقامتگاه ها تجربه کنند.

اکوتوریسم

بوم گردی را برگرفته از واژه انگلیسی اکوتوریسم می دانند. کلمه ای که از حدود 50 سال پیش  وارد  ادبیات گردشگری شده اشت. منظور از اکوتوریسم نوعی گردشگری مسئولانه است که توریست در کنار لذت بردن از طبیعت و منطقه ای که به آن وارد می شود تلاش می کند به آنجا خسارتی وارد نکند، در حقیقت تنها اثری که در منطقه می گذارد رد پایش است و تنها یادبودی که از آنجا با خود می برد عکسهای یادگاری هستند.

اکوتوریستها یا بوم گردیها نه تنها به محیط زیست آسیب نمی رسانند، بلکه حتی در تمیزی آن کوشش می کنند. با خرید یا درخواست خدمات از بومیان منطقه به اقتصاد محلی کمک می کنند. به فرهنگ بومی و حساسیتهای مردم منطقه احترام می گذارند. در واقع از بوم گردها انتظاری فراتر از یک گردشگر معمولی می رود بدین نحو که سفر آنها می بایست در پایداری و کیفیت زندگی مردم منطقه نقش مثبت داشته باشد.

 اقامتگاه بومگردی

وظیفه اقامتگاه های بومگردی به اقامت گردشگران خلاصه نمی شود، بلکه در همان چرخه اکوتوریسم، اقامتگاه ها جایگاهی هستند تا در کنار اقامت، برای اصول بوم گردی تلاش می کنند. بدین ترتیب اقامت گردشگران در این مکانها نه تنها زیانی به بار نمی آورد بلکه به پایداری این مناطق نیز کمک می کند.

اقامتگاه های بومگردی چند سالی است که در ایران رشد چشمگیری داشته و طرفداران فراوانی دارد. البته تفاوت قابل ملاحظه ای نیز با نمونه های خارجی دارند، گردشگران در این اقامتگاه ها وارد یک سبک زندگی می شوند، وارد یک خانه می شوند، نه هتل. میزبان در خانه حضور دارد و با گردشگر به گفتگو می نشیند، همراه او است. پرسشهایش را پاسخ می دهد و گردشگر از نزدیک بسیاری از سنتها را می تواند لمس و تجربه کند.

بدین ترتیب است که اقامتگاه های بومگردی موفق خود به مقصد اصلی یک سفر تبدیل می شوند و گردشگران را به خود جذب می کنند تا زندگی را تجربه کنند که با زندگی امروز تفاوت بسیاری دارد.

اصول اقامتگاه های بومگردی

با توجه به گستردگی و تفاوت اقامتگاه های بومگردی نمی توان به چند اصل قاطع رسید اما می توان برخی نکات مشترک را یافت که از جمله عبارتند از:

معماری اقامتگاه ها، معماری مشابه منطقه بومی است و معمولا ساختمانهایی هستند که مرمت و بازسازی شده اند

آنچه در اقامتگاه بومگردی ارائه می شود از غذا، مراسم و سنتها، موسیقی و هنرها، تزئینات و… برگرفته از منطقه بومی است.

 نخستین اقامتگاه های بومگردی ایران

مازیار آل داوود و اقامتگاه بومگردی آتشونی در روستای گرمه در کویر مرکزی ایران، را از جمله بنیانگذاران اقامتگاه بومگردی در ایران می دانند، مردی که زندگی در تهران را رها کرد و به روستای پدری خود بازگشت و در سال 1379 خانه سیصد ساله پدری را به یک اقامتگاه بومگردی تبدیل کرد. اقامتگاهی که امروز در تمام جهان شناخته شده است . الگوی بسیاری از اقامتگاه های بومگردی در کشور است.

 انواع اقامتگاه های بومگردی

• خانه های روستایی: بسیاری از اقامتگاه های بومگردی در روستاها شکل گرفته اند، یک خانه قدیمی بازسازی شده و ضمن حفظ سبک کهنش، میزبانی است برای گردشگران. این اقامتگاه ها نقش موثری در پایداری روستاها نیز دارند.
• خانه های قدیمی: ساختمان های تاریخی، کهن و قدیمی در مناطق شهری و روستایی نیز نوع دیگری از اقامتگاه های بومگردی هستند. حتی در این بخش کاروانسراهایی دیده می شود که به اقامتگاه بومگردی تبدیل شده اند.
• انواع دیگر اقامتگاه ها: سیاه چادرهایی که در برخی عشایر به اقامتگاه بومگردی تبدیل شده اند، کپرهایی که از تنه و برگ درختان خرما ساخته شده اند، خانه های صخره ای که در دل کوه ها و غارها ساخته شده اند، نشان دهنده تنوع فراوان اقامتگاه های بومگردی در ایران هستند.